چرا رژیم صهیونیستی با حضور نیروهای ترکیه در غزه مخالفت می‌کند؟
اگرچه برخی کارشناسان دلیل مخالفت رژیم صهیونیستی با حضور نیروهای ترک در غزه را بی‌اعتمادی سیاسی این رژیم به ترکیه می‌دانند، اما با توجه به شدت مخالفت و مواضع صهیونیست‌ها علیه ترک‌ها، می‌توان مدعی شد که دلیل این مخالفت چیزی فراتر از بی‌اعتمادی سیاسی است؛ چیزی نزدیک به سوءظن و احساس خطر امنیتی.
علی کاظم خانلو، کارشناس مسائل قفقاز
اندیشکده زاویه: طرح 20 ماده‌ای دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، برای برقراری آتش‌بس در غزه، شامل حضور یک نیروی بین‌المللی در این سرزمین است که به فرآیند آتش‌بس کمک کند. پس از ارائه طرح فوق این سؤال پیش آمد که کدام کشورها در تشکیل این نیروی بین‌المللی حضور خواهند یافت؟ یکی از کشورهایی که برای حضور در غزه اعلام آمادگی کرد، ترکیه است. اما رژیم صهیونیستی به عنوان یکی از طرفین جنگ، به شدت مخالف حضور نیروهای ترکیه در غزه است و به طور قاطع اعلام کرده است که مانع از انجام این کار خواهد شد. این در حالی است که بسیاری از رسانه‌ها و کارشناسان از روابط پنهان ترکیه و رژیم صهیونیستی سخن گفته و مواضع ضد صهیونیستی اردوغان را ریاکارانه می‌دانند. علاوه بر این، رژیم صهیونیستی در حالی با حضور ترکیه در غزه مخالفت می‌کند که این کشور نقش مهمی در رضایت حماس برای پذیرفتن طرح ترامپ داشت؛ طرحی که بیش از آنکه به نفع حماس باشد، به نفع صهیونیست‌ها است.
به این ترتیب، در این موضوع تناقضی‌هایی دیده می‌شود که باید آن‌ها را تحلیل کرد. برای درک و تحلیل این تناقض‌ها، باید به این سؤال پاسخ داد که چرا رژیم صهیونیستی با حضور نیروهای ترکیه در غزه مخالفت می‌کند؟
وقتی دولتی با مواضع و اقدامات دولتی دیگر مخالفت می‌کند، به این معنی است که آن مواضع و اقدامات را مطابق با اهداف و برنامه‌های سیاسی، امنیتی و یا اقتصادی خود نمی‌بیند. این مخالفت هر چه بیشتر باشد، علاوه بر معنای عدم مطابقت بیشتر، معنای تضاد میان آن مواضع و اقدامات از یک سو، و اهداف و برنامه‌ها از سوی دیگر را نیز متبادر به ذهن می‌کند.
شدت مواضع و اظهارنظرهای مقام‌های دولت نتانیاهو علیه حضور ترکیه در غزه نشان می‌دهد ارزیابی و برآورد آن‌ها از مواضع و اقدامات ترک‌ها فراتر از عدم مطابقت بوده و به تضاد نزدیک‌تر است. به عنوان نمونه، بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی، نیروهای ترکیه در غزه را «خط قرمزی» توصیف کرد که این رژیم از آن عبور نخواهد کرد. شوش بدروسیان، سخنگوی دولت اشغالگر نیز با بیان نظر خود این‌گونه القا کرد که چکمه هیچ نیروی نظامی ترکیه‌ای زمین غزه را لمس نخواهد کرد. همچنین، در سخنان مقام‌های صهیونیستی دیده می‌شود که آن‌ها فراتر از حضور نیروهای امنیتی ترک، نسبت به مشارکت شرکت‌های ترکیه‌ای در بازسازی غزه نیز بدبین هستند.
در اندیشکده‌های صهیونیستی نیز چنین رویکردهایی نه تنها در قبال حضور ترکیه در غزه، بلکه درباره حضور این کشور در سوریه مشاهده می‌شود. کارشناسان در این اندیشکده‌ها خطرهای ناشی از رفتارهای ترکیه در سوریه و غزه را گوشزد کرده و توصیه می‌کنند با آن مقابله شود.
مهم‌ترین رفتارهای ترکیه در قبال مسأله فلسطین، حماس و غزه را که باعث چنین اظهارنظرها و اتخاذ رویکردهایی شده است، می‌توان در موارد زیر خلاصه کرد:
مقام‌های دولت ترکیه بارها گفته‌اند تا زمانی که اشغال و سرکوب وجود دارد، مقاومت مسلحانه مردم فلسطین نیز وجود خواهد داشت. از این رو، ترکیه برای حل مسأله فلسطین خواستار تحقق راه‌حل دو دولتی است؛ راه‌حلی که رژیم صهیونیستی موافق آن نیست. علاوه بر این، دولت اردوغان همواره یکی از حامیان و پشتیبان‌های اصلی حماس بوده است. به طوری که علاوه بر تأمین بخشی از نیازهای مالی این گروه، امکان استقرار، اسکان، حضور و فعالیت در ترکیه را نیز برای برخی اعضای این گروه فراهم کرده است. مقام‌های دولت ترکیه، از جمله رئیس‌جمهور این کشور بدترین صفات و القاب را به نتانیاهو داده و او را کودک‌کش، هیتلر زمان و جنایتکار خطاب کرده‌اند.
همچنین، ترک‌ها در طول جنگ غزه مواضع شدیدی علیه رژیم صهیونیستی اتخاذ کرده و اقداماتی را انجام داده‌اند که فقط میان کشورهای غیردوست مشاهده می‌شود. از جمله این مواضع و اقدامات عبارتند از: اجماع‌سازی دیپلماتیک و سیاسی علیه رژیم صهیونیستی، تلاش برای امضای تصمیم توقف فروش اسلحه به این رژیم در سازمان ملل متحد، تلاش برای تحمیل هزینه‌های سیاسی، نظامی یا اقتصادی به صهیونیست‌ها به عنوان ابزار بازدارنده علیه آن‌ها، قطع روابط تجاری حدود 9 میلیون دلاری، تلاش برای اعمال فشار در نهادهای بین‌المللی، از جمله محکوم کردن رژیم اشغالگر در دیوان بین‌المللی دادگستری و صادر کردن حکم بازداشت مقام‌های دولت نتانیاهو در دادگاه ترکیه.
مجموع این مواضع و اقدامات باعث شده است صهیونیست‌ها به این برآورد برسند که حضور نیروهای ترکیه در غزه، به معنای سخت‌تر کردن تحقق اهداف و برنامه‌های این رژیم در غزه، از جمله خلع سلاح حماس، کوچاندن مردم این سرزمین، گسترش شهرک‌سازی‌های صهیونیستی و به طور کلی، کنترل استراتژیک خود بر غزه، به‌ویژه پس از پایان جنگ است.
براین اساس، اگرچه برخی کارشناسان دلیل مخالفت رژیم صهیونیستی با حضور نیروهای ترک در غزه را بی‌اعتمادی سیاسی این رژیم به ترکیه می‌دانند، اما با توجه به شدت مخالفت و مواضع صهیونیست‌ها علیه ترک‌ها، می‌توان مدعی شد که دلیل این مخالفت چیزی فراتر از بی‌اعتمادی سیاسی است؛ چیزی نزدیک به سوءظن و احساس خطر امنیتی. در واقع، صهیونیست‌ها با این مخالفت، اقدامی فراتر از رد پیشنهاد یک کشور برای کمک به ثبات غزه را انجام داده‌اند.
