افکار عمومی و سیاست در روند «ترکیه عاری از ترور»؛ حمایت بالا، اعتماد پایین

  • 2025-12-05 15:44

حدود ۶۰ درصد از شهروندان ترکیه از روند «ترکیه عاری از ترور» حمایت می‌کنند، اما نظرسنجی مؤسسه پانوراما تی‌آر نشان می‌دهد که اعتماد عمومی به مذاکرات با پ.ک.ک و عبدالله اوجالان پایین است. پس از ورود دولت باغچلی، رهبر حزب جنبش ملی، به این فرآیند، حمایت ملی‌گرایان کاهش یافته و حزب افراطی پیروزی رشد کرده است. کارشناسان معتقدند دولت اردوغان فعلاً ترجیح داده روند را از دید افکار عمومی پنهان نگه دارد تا از واکنش‌های تند جلوگیری کند.

اندیشکده زاویه: روند «ترکیه عاری از ترور» که با تماس تلفنی دولت باغچلی، رهبر حزب جنبش ملی (MHP) با عبدالله اوجالان، رهبر  پ.ک.ک، در اکتبر 2024 آغاز شد، همچنان مهمترین موضوع در دستور کار این کشور است.

محققان افکار عمومی از نزدیک سطح حمایت عمومی از این روند را زیر نظر دارند. حاتم اته، مدیر پانوراما تی‌آر، نتایج تحقیقات نوامبر ۲۰۲۵ خود را به اشتراک گذاشت.

تغییر در آرای ملی‌گرایان

اته اظهار داشت که پس از نقش رهبری باغچلی در این روند، حزب او با کاهش ۰.۵ تا ۱ درصدی آرا مواجه شد.

طبق داده‌ها، این آرا به حزب راست افراطی پیروزی (ZP) به رهبری اومیت اوزداغ و حزب کی (A Party) به رهبری یاووز آغرالی‌اوغلو منتقل شده است. اته خاطرنشان کرد که هیچ تغییری در سهم آرای حزب برابری و دموکراسی خلق‌ها (DEM) که به جنبش سیاسی کردها نزدیک است و یکی دیگر از بازیگران کلیدی در این فرآیند است، ایجاد نشده است.

حمایت بالاست اما اعتماد پایین است

اته با تأکید بر اینکه ۶۰ درصد جامعه از روند «ترکیه عاری از ترور» حمایت می‌کنند، تصریح کرد که با وجود این حمایت عمومی، در مورد مذاکرات انجام شده با سازمان تروریستی پ.ک.ک و اوجالان، بی‌اعتمادی وجود دارد.

اته گفت: «رأی‌دهنده هنوز واکنش تندی نشان نداده است.» با این حال، او هشدار داد که اگر اقداماتی مانند آزادی زندانیان یا اصلاحات قانونی انجام شود، این تصویر می‌تواند تغییر کند.

استراتژی احزاب

اته اظهار داشت که رویکرد محتاطانه حزب مخالف اصلی جمهوری‌خواه خلق (CHP) در حال تحکیم پایگاه خود است و پیش‌بینی می‌کند که رأی‌دهندگان CHP تا حد زیادی با مقررات قانونی آینده مخالفت خواهند کرد. وی افزود که استراتژی دولت برای تحت فشار قرار دادن CHP از طریق این دستور کار تاکنون نتیجه‌ای نداشته است.

اته در مورد حزب حاکم گفت: «به نظر می‌رسد حزب عدالت و توسعه به رهبری رجب طیب اردوغان (حزب حاکم عدالت و توسعه) تصمیم گرفته است که تا زمان عبور از مراحل پرخطر، این روند را اجتماعی نکند . این امر ممکن است از شدت واکنش‌های ملی‌گرایانه احتمالی بکاهد.»

باغچلی، رهبر حزب جنبش ملی، در اکتبر 2024 از اوجالان، رهبر زندانی  پ.ک.ک، خواسته بود که این سازمان را منحل کند. اوجالان در فوریه 2025 خواستار خلع سلاح و انحلال شد. پس از آن، پ.ک.ک  در تابستان مراسم نمادین خلع سلاح را برگزار کرد و پایان فعالیت‌های مسلحانه خود را در ترکیه اعلام کرد.

مذاکرات در مورد ادغام نیروهای دموکراتیک سوریه در شمال سوریه در ارتش سوریه، پس از تفاهم‌نامه‌ای که در ماه مارس امضا شد، در حال حاضر ادامه دارد.

مطالب بیشتر:

تحرک نظامی ترکیه در شمال سوریه؛ از بازدارندگی تا بازطراحی موازنه قدرت

هم‌زمانی تحرکات نظامی ارتش ترکیه در شمال سوریه با پیشروی نیروهای سوری و گمانه‌زنی‌ها درباره عملیات مشترک دمشق و آنکارا نشان می‌دهد پرونده شمال سوریه وارد مرحله جدیدی از بازتعریف…

بورسیه‌های تحصیلی؛ ابزار قدرت نرم ترکیه برای گسترش نفوذ در آفریقا

در سال‌های اخیر، دولت ترکیه با بهره‌گیری از دیپلماسی آموزشی و اعطای بورسیه‌های تحصیلی، راهبردی هدفمند برای تثبیت حضور فرهنگی و سیاسی خود در آفریقا اتخاذ کرده است. این سیاست،…

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

مطالب پیشنهادی

تحرک نظامی ترکیه در شمال سوریه؛ از بازدارندگی تا بازطراحی موازنه قدرت

تحرک نظامی ترکیه در شمال سوریه؛ از بازدارندگی تا بازطراحی موازنه قدرت

بورسیه‌های تحصیلی؛ ابزار قدرت نرم ترکیه برای گسترش نفوذ در آفریقا

بورسیه‌های تحصیلی؛ ابزار قدرت نرم ترکیه برای گسترش نفوذ در آفریقا

گذار خانواده در میان علویان ترکیه؛ از اجاق آیینی تا نهاد فرهنگی مدرن

گذار خانواده در میان علویان ترکیه؛ از اجاق آیینی تا نهاد فرهنگی مدرن

نشانه‌های صلح میان جمهوری آذربایجان و ارمنستان

نشانه‌های صلح میان جمهوری آذربایجان و ارمنستان

سفر پوتین به دهلی: تقویت چندقطبی‌گرایی و استقلال راهبردی هند در برابر فشار غرب

سفر پوتین به دهلی: تقویت چندقطبی‌گرایی و استقلال راهبردی هند در برابر فشار غرب

از عثمانی تا امروز: چرا «اصلاحات کُردی» در ترکیه همواره به تعویق افتاده است؟

از عثمانی تا امروز: چرا «اصلاحات کُردی» در ترکیه همواره به تعویق افتاده است؟